Je zou dit moeten doen, en dat moeten voeren…
Eigen contactpersoon voor advies
Maagonderzoek, hypoallergeen voer van de dierenarts, antibiotica, maagzuurremmers en cortisonen… Niets had geholpen of echt wat opgeleverd, bleek toen Kaat over de problemen van Lou contact op met het CareTeam, waar ze Marjolein als vaste contactpersoon kreeg. In overleg met Marjolein werd allereerst de voedingsmethodiek aangepast. Lou kreeg voortaan drie tot vier keer per dag een maaltijd in plaats van twee keer. Dat kwam zijn spijsvertering ten goede. Daarnaast werden een geperste huid en darm dieetvoeding en een krokante skin & intestinal dieetvoeding uitgeprobeerd, in combinatie met vers vlees. ‘We zijn in het geval van Lou een keer van product geswitcht omdat het ook gaat om wat de eigenaar fijner vindt om te voeren’, zegt Marjolein.
Toch klopt er iets niet…
Met een andere voermethode, het stoppen met snacks, de dieetbrokken en het vlees kreeg Kaat de klachten van Lou onder controle. Toch had Marjolein het idee dat er iets niet helemaal klopte. Ze vermoedde dat er sprake was van IBD-klachten, wat staat voor Inflammatory Bowel Disease oftewel een ontstekingsziekte van de darm, en een vitamine B12-tekort. Daarom schakelde ze dierenarts Atjo in, op wie het CareTeam altijd een beroep kan doen. Kaat reisde vanuit België met Lou naar de kliniek in Veenendaal, waar inderdaad een B12-tekort werd vastgesteld. Marjolein: ‘Omdat zijn lichaam die vitamine zelf niet goed opneemt, zit Lou nu levenslang vast aan het toedienen van extra B12. Hij kreeg daarnaast een maagzuurremmer en een homeopathisch middel. Zijn slokdarm is nog niet helemaal goed waardoor hij nog wat blijft slikken en smakken, maar de pijn is weg.’
Een heel gepuzzel, maar het helpt!
Lou krijgt nu een combinatie van brokken en vlees, verdeeld over de dag, met extra B12. ‘Omdat het nu beter gaat, kon Kaat zijn gezondheidsproblemen zelf makkelijker loslaten. Daardoor is de hond ook rustiger geworden’, vertelt Marjolein. Het was een heel gepuzzel, maar het heeft geholpen. ‘Voeding doet een hoop, maar als je basis niet klopt, zoals het aantal maaltijden, de grootte van de porties en de hoeveelheid snacks, blijf je tobben. Het heeft ons in het geval van Lou een half jaar gekost. Het was echt een proces van maanden.’ Marjolein heeft met Kaat héél veel contact gehad om tot een goede oplossing te komen. ‘Soms sprak ik haar meerdere keren per week om haar gerust te stellen, bijvoorbeeld als Lou toch weer diarree had. Daarna hadden we wekelijks en tweewekelijks contact. Nu spreken we elkaar bijna niet meer, maar dat komt omdat het gewoon heel goed met Lou gaat. Hij glimt als een spiegel en zit goed in zijn vel.’